... mijn verhaal. (Yvonne)
Mijn zwangerschappen zijn allemaal gecompliceerd geweest door hoge bloeddruk/pre eclampsie (hoge bloeddruk en eiwit verlies via de urine) en de kinderen zijn allemaal prematuur (te vroeg) geboren. Tijdens de derde zwangerschap kwamen de hartproblemen daar nog bij. Mijn ECG was afwijkend en ik ben daarom bij 35 weken ingeleid. Na de zwangerschap ben ik gekatheteriseerd ivm negatieve T toppen (zie afbeelding/link) op ECG. Coronaire vaten waren goed doorgankelijk, maar ik mocht niet meer zwanger worden en ik moest in revalidatie. |
Ook mijn werk als verloskundige mocht ik niet meer doen. Na 1,5 jaar ben ik toch klinisch weer gaan werken als verloskundige. De klachten waren in die tijd wisselend. Soms was het maanden weg, soms was het ineens weer erg aanwezig en ik was vooral vermoeid. Maar ja ik had drie jonge kinderen en onregelmatig werk. Op mijn veertigste ben ik gestopt met werken als verloskundige, zo verdrietig. Het ging niet meer. Ik heb zelf ontslag genomen, er was immers geen oorzaak voor mijn klachten en ben weer gaan studeren.
Drie jaar geleden liep ik met mijn vriendin in Rome en ik kon niet eens de trap meer op. Ik besloot na de vakantie naar de huisarts te gaan. Tijdens de fietsproef werd ik van de fiets gehaald door de cardioloog en gelijk met ambulance naar de hartbewaking gebracht ivm afwijkend ECG. Ik schrok enorm. Ik werd weer gekatheteriseerd en coronairen waren goed doorgankelijk. Wel moesten ze een hele kleine katheter gebruiken en hadden ze moeite met opvoeren.
De cardioloog zei dat er niets mis was en dat ik het gewoon wat rustiger aan moest doen. Maar ook dat ik vooral niet naar het Radboud moest gaan. Gelukkig dacht mijn huisarts daar anders over en stuurde me naar dr Elias Smale (Radboud MCD poli). Aldaar werd de diagnose MCD gesteld.
Alles viel op zijn plek. Als kind had ik migraine, de drie zwangerschappen met hoge bloeddruk en één met pre eclampsie. Maar pas nadat ik een aantal weken geleden (oktober 2018) van een aantal lotgenoten verhalen las kwam het ineens heel heftig binnen. Het onbegrip, de jaren lange klachten en al die tijd dat ik op mijn tandvlees liep en gewoon maar door ging.
Drie jaar geleden liep ik met mijn vriendin in Rome en ik kon niet eens de trap meer op. Ik besloot na de vakantie naar de huisarts te gaan. Tijdens de fietsproef werd ik van de fiets gehaald door de cardioloog en gelijk met ambulance naar de hartbewaking gebracht ivm afwijkend ECG. Ik schrok enorm. Ik werd weer gekatheteriseerd en coronairen waren goed doorgankelijk. Wel moesten ze een hele kleine katheter gebruiken en hadden ze moeite met opvoeren.
De cardioloog zei dat er niets mis was en dat ik het gewoon wat rustiger aan moest doen. Maar ook dat ik vooral niet naar het Radboud moest gaan. Gelukkig dacht mijn huisarts daar anders over en stuurde me naar dr Elias Smale (Radboud MCD poli). Aldaar werd de diagnose MCD gesteld.
Alles viel op zijn plek. Als kind had ik migraine, de drie zwangerschappen met hoge bloeddruk en één met pre eclampsie. Maar pas nadat ik een aantal weken geleden (oktober 2018) van een aantal lotgenoten verhalen las kwam het ineens heel heftig binnen. Het onbegrip, de jaren lange klachten en al die tijd dat ik op mijn tandvlees liep en gewoon maar door ging.
Inmiddels ben ik met een internist aan het kijken naar de juiste docering medicijnen. Ik heb namelijk ook Raynoud en mag alleen calcium antagonisten. Alleen mijn bloeddruk wordt te laag bij de huidige dosering waardoor ik bij tijden niet lekker wordt. Er is veel begrip in het Radboud en dat voelt heel fijn.
Momenteel ben ik werkzaam als mindfulness trainer. (na dit gestudeerd te hebben aan het Radboud) Ik heb een eigen bedrijfje en begeleid mensen met stress en burn-out klachten, zwangeren en jonge ouderparen. Elke dag blijft opnieuw bekijken hoe het gaat, maar mindfulness heeft me veel gebracht ... eigenlijk zo veel dat ik het daarom ben gaan studeren. Wel vind ik de enorme vermoeidheid erg lastig. Ook omdat het soms zo maar vanuit het niets opkomt, net als de druk op de borst, maar ik begin er wel meer mijn weg in te vinden en naar mijn lichaam te luisteren. Warme groet, Yvonne |
Fenomeen van Raynaud. (Bron 'Hartstichting')
Het fenomeen van Raynaud is een vaataandoening waarbij de bloedtoevoer stopt naar de vingers of tenen. Dit zorgt voor gevoelloze, verkleurde vingers of tenen. Een aanval ontstaat vooral bij kou en vocht, het aanraken van koude voorwerpen of heftige emoties. Dan trekken de slagaders te snel samen en ontstaan er klachten. |